ΜΕ ΤΗΝ ANGEL γαμιόμαστε εδώ και κάμποσα χρόνια. Το ξεκινήσαμε για τη χαρά τού ξεσκίζματος. Στην πορεία, η Άντζι άρχισε να αναπτύσσει και συναίσθημα για μένα. Μολονότι εγώ τής είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν πιστεύω σε αγάπες και λουλούδια, παρά μόνο σε σαρκικούς εξτρεμιζμούς. Κλείναμε τα ραντεβού μας για συμφωνημένα γαμήσια. Και η Angel άφηνε την αγάπη της για μένα να σιγοβράζει μέσα της. Πού και πού, δεν άντεχε. Και μου έλεγε ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου. Ε, ας ήταν. Ας μην το ποινικοποιήσουμε κι αποπάνω. Aρκεί να μην ειπωθεί η λέξη-ταμπού: σχέση. Γιακ.
Και τα χρόνια περνούσαν. Και γω είχα αναπτύξει, ξεκώλιαζμα με το ξεκώλιαζμα, μια εμμονή με την κωλότρυπά της. Την είχα για πατρίδα μου. Για εστία μου και για φωλιά μου. Άλλοι άντρες αγωνιούν και αγωνίζονται να επιστρέψουν στη μήτρα τής μητρός τους. Εμένα, ο αρχέγονος οίκος μου, η μόνη μου πατρίδα, ήταν τής Angel η κωλοτρυπίδα.
Με τη σταθερή επιμονή μου ότι όλα είναι γαμήσι, τσόντα και hardcore, μάλλον μάρανα ή έθεσα σε καταστολή την αγάπη τής Έιντζελ για μένα. Τα γαμήσια μας γερά κρατούσαν. Και τα χρόνια περνούσαν.
Ώσπου μια ωραία πρωία, διαβολική επιφοίτηση με έπληξε κι άρχισα να έχω συμπτώματα ερωτευμένου προς την Έιντζελ. Της τηλεφωνούσα ελεγκτικά, τη ζήλευα ανεξέλεγκτα, νοιαζόμουν για το τι έφαγε και πόσες ώρες κοιμήθηκε. Τα κατά συνθήκη των ερωτευμένων. Ποιος; Εγώ ο υπέρμαχος της ακραίας λιμπιντικής εκτόνωσης χωρίς δέσιμο και άλλες υποχρεώσεις.
Αλλά τού Άγγελού μου η αγάπη για μένα είχε πέσει σε χειμερία νάρκη. Εγώ το είχα προκαλέσει αυτό. Τότε ήταν που οι όροι ήρθαν καπάκι, και εγώ δεν σταματούσα να κλαψουρίζω και να δηλώνω τον έρωτά μου και την αφοσίωσή μου. Και τα λοιπά. Των καψούρηδων.
Με τούτα και με τα άλλα, η Έιντζη άρχισε να νιώθει πιεζμένη. Σταμάτησε να εκδηλώνει την αγάπη της για μένα, κι αυτό εμένα με σκύλιαζε. Ίσως να ήταν πια αργά. Ίσως να ήταν το κλασικό πρόβλημα μεταξύ των εραστών: η έλλειψη συντονιζμού των διαθέσεων.
Η Έιντζ πάντα προσερχόταν στα αφηνιαστικά κρεβατικά πάρτι μας. Όλο και πιο αποφασιζμένη για ακρότητες. Όλο και πιο τρυφερή συνάμα. Εξ ου και είχαμε σκαρώσει τον όρο tendercore για τα γαμήσια μας. Αλλά δεν ξεστόμιζε ότι είναι ερωτευμένη, σε αντίθεση με μένα που είχα γίνει κραυγαλέα καψούρης. Αυτό με διέλυε και ροκάνιζε τα σωθικά μου. Και, παρότι η Angel ουδέποτε (ουδέποτε!) με έστειλε, εμένα με έπιασε μια μανία φυγής.
Ένα ζεστό βράδυ τού Σεπτέμβρη, σαν το αποψινό καληώρα, με φωνές και νεύρα στο τηλέφωνο, ανήγγειλα με στόμφο την αποχώρησή μου σε μια αποζβολωμένη Angel.
Όλο το βράδυ, δεν έκλεισα μάτι. Μαλακίστηκα καμιά πέντε φορές με το κωλάντερο της Έντζι. Ξημερώματα, ανακουφιζμένος, αδειαζμένος και χαμογελαστός, σαν όλους τους βλαμμένους, της στέλνω εσεμέσι-ακτινογραφία τής ψυχής μου:
Angel, η κωλοτρυπίδα σου έχει σώσει τη ...σχέση μας δια παντός.
ΓΣ
