‘o αναγνώστης’ μια ιστορία τής Χαράς Αξούριστου, βασιζμένη στις εδώ ιστορίες!

Α, ΣΤΟΝ ΚΟΡΑΚΑ!
Α, ΣΤΟΝ ΚΟΡΑΚΑ!
Α, ΣΤΟΝ ΚΟΡΑΚΑ!
Α, Σ-Τ-Ο-Ν Κ-Ο-Ρ-Α-Κ-Α !

Έχει πάει ήδη 4.50 τα ξημερώματα κι εγώ δεν έχω γράψει ούτε λέξη!
Δεν είναι κατάσταση αυτή!
Ειλικρινά, θα αρπάξω τον υπολογιστή και θα τον ξεφορτωθώ μια και καλή, κάτω απ’ το μπαλκόνι!
Είχα διαβάσει κάποτε σ’ ένα άρθρο για το λεγόμενο μπλακάουτ των συγγραφέων, αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι θα συμβεί σε μένα!
Πώς τολμάω; Πώς το κάνω αυτό στον εαυτό μου και τη φήμη μου; ΠΩΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΡΑΞΙΑ;
…ουφ!…
Πάει και τέλειωσε, μόνο μια λύση υπάρχει: θα μπω στο γραφείο του τη Δευτέρα και θα του το πω χωρίς περιστροφές: «Λάζαρε, έχω πρόβλημα. Η τελευταία παράγραφος με έχει διαλύσει. ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕ. Κόλλησα. Πέθανα. Καπούτ. Νιέντε. Ζίροου. Τ Ι-Π Ο-Τ Α! Βρες άλλον να σου δώσει αναγνωσιμότητες και πρωτιές στον εκδοτικό οίκο και να μας ξελασπώσει απ’ τα δάνεια. Εμένα Ξ-Ε-Χ-Α-Σ-Ε Μ-Ε!!!».

…ΣΤΟΝ ΚΟΡΑΚΑ…!

Και να πω ότι μου λείπει τίποτα;
Όλα τα έχω!
Όλα μού τα παρέχει ο καημένος ο Λάζαρος!
Το πολυτελέστατο ρετιρέ μου, της τελευταίας τεχνολογίας ηλεκτρονικές συσκευές μου, το σοφέρ μου, την καθημερινή –προσεγμένη- διατροφή μου από το εστιατόριο με τα βιολογικά χορτοφαγικά γεύματα, τα κορίτσια μου, για να ικανοποιούν τις ιδιαίτερες σαρκικές ορέξεις μου…μμμ…ΤΗΝ κοπελάρα μου…τη ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ…την ξεχνά κανείς αυτήν;…πώς την έλεγαν, μωρέ… πώς μου συστήθηκε την τελευταία φορά… Κίττυ… Μίσσυ… ΣΙΣΣΥ!…ναι, Σίσσυ την έλεγαν!… μμμ… Να ’ναι καλά ο Λάζαρος, ΟΛΑ μου τα παρέχει, και σ’ αυτόν ακόμα τον τομέα γαλαντόμος είναι…έψαξε, αλλά μου την βρήκε όπως ακριβώς την ήθελα… ΣΙΣΣΥ, ΣΙΣΣΥ!
…Τώρα που το σκέφτομαι, βέβαια, απ’ τη στιγμή που πάτησε το πόδι της εδώ αυτή η τσούλα, από τότε έπαθα το μπλακάουτ…χμ…πρέπει να το κοιτάξω αυτό…

…στον κόρακα…!

…Έχω κι αυτή τη μανία με το διαδίκτυο τελευταία…
Σαν σχολιαρόπαιδο κάνω! Πού να μ’ έβλεπαν οι συνεργάτες μου! Είναι, βλέπεις, που δεν είχαμε εμείς τέτοια στην εποχή μας και μου προέκυψε παράκαιρα αυτή η έντονη ενασχόληση με τον υπολογιστή… όλη μέρα στον παγκόσμιο ιστό, όλο και κάτι ψάχνω…δεν υπάρχει προϊόν που να χρησιμοποιήσω και να μην το αναζητήσω πριν στην ηλεκτρονική του διεύθυνση…ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟ ΚΟΛΛΗΜΑ… -χα χα χα, πόσο μου κάνει ακόμη κέφι να παίζω με τις λέξεις…- άπειρες σελίδες, κάθε είδους περιεχόμενου και αισθητικής, πότε να τις χορτάσει ένας διψασμένος για πληροφόρηση άνθρωπος σαν εμένα…
Απλόουντ, νταουνλόουντ, σάητ, μέηλ, μπλογκ, λογκ ιν, λογκ άουτ, κόπι πέηστ, σέρτς, κλικ!…νέα γλώσσα… άλλα ήθη…

Χμμ…ενδιαφέρον αυτό…
Μπλογκ με διηγήματα του «…Ιωάννη Γ. Σημαντήρα…»

Ωραίο όνομα, αρχοντικό και εύηχο, θα φάνταζε πολύ καλό τυπωμένο με γραμματοσειρά Times New Roman δεκαεξάρα…
Και τι λέει;

«…γραφομανής»…

…χμ…και τώρα που το σκέφτομαι…ίσως να μην είναι μόνο ενδιαφέρον αλλά και χρήσιμο…για να σε δούμε, κύριε Ιωάννη…

«…short story…»

…έξυπνο…τα διηγήματα πουλάνε περισσότερο στην αγορά καθώς διαβάζονται ευκολότερα…

«Εφραίμ»

…Εφραίμ; Τι μου θυμίζει αυτό το όνομα…Εφραίμ Γρηγοριάδης, ο γνωστός καθηγητής στη Θεολογική Σχολή…σ’ αυτόν έκανα το διδακτορικό…καλός άνθρωπος…ευφυέστατος…και εξαιρετικός δρομέας… πού να ’ναι τώρα, άραγε;…

«…στριφογύριζε στην φτωχική ψευτοκλίνη του…δεν πολυπετάριζε ο νους του δεξιά κι αριστερά, δεν έγερνε η σκέψη του από τη ρότα που είχε χαράξει…»

…θανατηφόρο λεξιλόγιο!….

«…είχε μάθει ν’ αδΓιαφορεί για τις στύσεις του…ερωτεύτηκε μια σκύλα καθηγήτρια εκεί, ένα -μετά συγχωρήσεως- βρομοθήλυκο, Εγγλέζα…»

…και το απαραίτητο σαρκικό στοιχείο στο διήγημα…καλόοο!…άσε που τέτοια ζητά τώρα το αναγνωστικό κοινό…δήθεν διαβάζουν λογοτεχνία, τριανταπεντάρες λαϊκάντζες, ψευτοδιανοούμενες, που το μόνο που ξέρουν είναι τα βιβλία που γίνονται σήριαλ στο Alter…τέλος πάντων…συγχύστηκα πάλι…

«…Ακούγεται να λέει, κάπως έντονα για κάπΧοιον που τον ξέρει, κάτι για την κοινωνία, όχι τη Θεία Κοινωνία, αλλά την κοινωνία των ανθρώπων, κάτι σαν “…την κοινωνία μου μέσα!”»

χαχαχα…δηκτικότατο χιούμορ…μου φαίνεται ότι ανακάλυψα φλέβα συγγραφικού χρυσού εδώ, ταλέντο ολκής…

«…Έξω από το Μοναστήρι. Μόνο που, αυτήν τη φορά, κάνει τον κύκλο τήζ Μονής. Απομακρύνεται. Έναζ δρομέας μες στη νύχτα.»

ΑΨΟΓΟ ΤΕΛΟΣ. Ο μικρός έχει κάτι που τραβάει τον αναγνώστη. Έχει μια μικρή ιδιαιτερότητα, βέβαια, στη γραφή των λέξεων…τι Χ, Γ και Ζ είναι αυτά μέσα στις λέξεις… αλλά καλά που υπάρχει και ο διορθωτής κειμένου…άσε που απ’ ό,τι βλέπω εδώ…έχει και δική του εκπομπή στο ραδιόφωνο…τα διαβάζει στον αέρα ο ίδιος, πράγμα που σημαίνει ωραία φωνή, υποκριτική ικανότητα, πολλές θαυμάστριες, υψηλές πωλήσεις…

ΛΟΙΠΟΝ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!

Μου φαίνεται ότι έχω σωθεί!
Βρήκα τη λύση στο πρόβλημά μας!
Εγώ έχω κολλήσει, αλλά αυτός μπορεί να μας γλιτώσει απ’ την οικονομική καταστροφή!
ΕΝΑ ΝΕΟ, ΦΡΕΣΚΟΤΑΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ!
«Ιωάννης Γεωργ. Σημαντήρας»!
Έφτασε η ώρα σου, σωτήρα μας!
Όρτσα τα πανιά, βίρα τις άγκυρες, βγάλε μας από το τέλμα!
Ανυπομονώ να έρθει εδώ ο Λάζαρος να του το πω!
Είμαι σίγουρος ότι, μόλις ακούσει την ιδέα μου, θα ξεχάσει και το ατελείωτο μυθιστόρημά μου και τις καθυστερήσεις μου και τις δικαιολογίες μου και θα με συγχαρεί για την ιδέα μου…χώρια που μπορεί ο νέος να αναλάβει να τελειώσει ΑΥΤΟΣ την αναθεματισμένη την παράγραφο…νιώθω να του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη να αναλάβει να τη γράψει αυτός…ο μικρός θα πάει μπροστά…εκδοτικό οίκο αποκλείεται να έχει βρει ακόμα, οπότε σαν μάννα εξ ουρανού θα του φανεί η συνεργασία με το δικό μας και, πολυγράφος καθώς δηλώνει, θα είναι και παραγωγικότατος…τα κόλπα της δημοσιότητας τα ξέρουμε κι εγώ κι ο Λάζαρος, κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη… ΑΣΤΕΡΙ ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΨΕ ΣΒΗΣΕ! ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ, ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΡΙΕΡΑ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΤΑΙΝΙΕΣ… ανυπομονώ, ανυπομονώ, ανυπομονώ να τα πω στο Λάζαρο!…

Ποιος χτυπάει, πάλι;

Ωχ! Πήγε 7.30. Το είχα ξεχάσει! Ο Λάζαρος είπε πως θα ερχόταν από δω, είχε κάτι σοβαρό να μου πει…! Ωραία, δε χρειάζεται να τρέχω να τον βρίσκω στο γραφείο του, θα του ανακοινώσω την ανακάλυψή μου τώρα, ευκαιρία είναι…

— Πέρνα, Λάζαρε, έχω κι εγώ κάτι να σου πω… ΜΑ ΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΑΚ…!!!

ΜΠΑΜ!